Verbum

кума́ Вір у рацэ Гарыні (в. Вікаравічы Стол.).

куме́ць Кавалак зямлі, які атрымаў селянін за працу (Вілен.).

куміна́ Вір каля берага; месца, дзе вада заварочвае ў напрамку, супрацьлеглым цячэнню (Жытк.).