га́ўнік
У актах.
1. Зямля, якая належала лесніку; месца, дзе жыў ляснік, ляснічы.
2. Ляснічы, наглядчык за лесам (Нас. АУ).
□ ур. Га́ўнінкава (поле) каля в. Серкаўка Слаўг.