Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ю я

а в е і л м н о р у

б д з к л м р с т ш

губа́ Кавалак зямлі, які селянін мог узараць на працягу дня сахой (Гарб.).

гуд Шкляны, плавільны завод. Параўн.: гу́да (Даль 1, 405).

□ в. Новы Гуд, в. Стары Гудзені (К. 1778) каля в. Зябень Краснап., в. Гуды Лід.

гуз Вузкая доўгая палоска (Смален. Дабр.).

□ ур. Крывагу́з (поле) каля в. Шаламы Слаўг.

гук

1. Адгалінаванне дарогі (Слаўг.).

2. Тоўсты сук, разгаліна, ствол з голлем (Ст.-дар.).

гу́льбі́шча Месца, пляцоўка, дзе адбываюцца гульні дзяцей, моладзі (Слаўг.). Тое ж пятачок, гу́льні́шча (Слаўг.).

□ ур. Гу́льні́шча (балота) каля в. Кулікоўка Слаўг.

гуме́ннік

1. Месца паблізу гумна, гумнішча (Нас. АУ).

2. Месца, дзе стаіць гумно (Бых. XVIII ці I пал. XIX ст. ЦДГА БССР, ф. 2191. воп. 2, адз. зах. 7).

гумні́сак Пляцоўка перад адрынай (Гродз.).

гумні́шча

1. Месца, дзе стаяла гумно (Бял. Матэр., Глуск. Янк. II, Мсцісл., Рэч., Сал., Слаўг.). Тое ж гу́мнішча (Жытк., Слаўг.), гунні́шча (р. Пціч Серб. 1915, 8), гуме́ннішча, гумне́чча, гумні́чча, гумні́чышча, падгу́мнічча, гумяннё, падгу́мнішча, падгу́ме́нне (Слаўг.).

2. Вялікае гумно (Мсцісл., Слаўг.).

3. Месца паблізу гумна; пляцоўка перад варотамі гумна (Бял. Матэр., Слаўг., Стаўбц.). Тое ж перадгу́мні́чча, перадгу́ме́нне, гумяннё (Слаўг.).

4. Месца каля гумна і іншых будынкаў, якое парасло травой (Пух. Шат.).

5. Лужок наўкола гумна (Меж. Касп.). Тое ж гуме́нне (Сур. Касп.).

гумно́

1. Будынак з ёўняй, у якім складваюць збожжавыя снапы, малоцяць; клуня (Жытк., Слаўг., Стаўбц.).

2. Чыстая плошча перад гумном, дзе прасушваюць снапы, сена (Мін. пав. і губ. Шэйн 506).

3. Месца каля тока (гл.) і сяннога хлява, якое парасло травой (Пух. Шат.).

4. Лужок кругом гумна (Віц. Касп.).

гу́ра

1. Гурба снегу (БРС).

2. Высокае месца, горка, узгорак (Жыт., Драг.). Тое ж гу́рка, пагу́рак (Драг.), падгу́р'е (Слаўг.), гу́рачка (Рагач.).

3. Вялікая снежная гара, якую абліваюць вадой для катання на санках (Рэч.).

4. Лоўж галля (Стол.).

5. Верх чаго-небудзь, насыпаная горка (Жытк.).

□ ур. Гу́ры (1909) каля в. Слаўня Слаўг. (ЦДГА БССР, ф. 2193, спр. 129), Слабодка Гуры (1884, 1901) Арш. пав. (Макс. Пр., 35), в. Гурка Драг., вв. Гурькі, Белагу́рава Віц. (Рам. Мат.).