Verbum

глабіна́ Глыбокае месца на рацэ; таўшчыня торфу на балоце (Слаўг. 1914 ЦДГА БССР, ф. 222, воп. 1, адз. зах. 393, лл. 309, 316). Тое ж глубыня́ (Лёзн.), глубачы́нь (Слаўг.).

гле́ба

1. Верхні слой зямлі, багаты перагноем (БРС).

2. Кавалак зямлі, глыба, зямля, грунт (Гарб.).

гле́дзішча

1. Высокае месца, адкуль далёка відаць вакол (Слаўг.).

2. Адкрытае ў нізіне месца (Слаўг.). Тое ж гля́нішча (Слаўг.).

□ ур. Глянішча каля в. Віравая Слаўг.

глей

1. Зямля з вялікай дамешкай белай і шэрай гліны; прырэчная гліна (БРС).

2. Рачны іл, твань на дне вадаёма (БРС).

3. Гліна чырвонага ці жоўтага колеру, якая ідзе на будаўніцтва падмуркаў, печаў (Жытк.).

4. Зямля тыпу гліны сіняга колеру (Стол.).

5. Рудая зямля (Стол.).

гле́йбнік Стар.-бел. Белая вогнетрывалая фарфоравая гліна, россып палявога шпату; каалін. Тое ж гляйбе́ц.

гле́йнік Стар.-бел. Суглінак, зямля з дамешкай шэрай гліны; падзол.

глеў Слізь на дне ракі (Віл.).

глёк Балоцістае месца ў лесе (Смален. Дабр.).

глі́на

1. Зямля чырвонага або чорнага колеру, якая ідзе на выраб цэглы, на будаўніцтва падмуркаў, розных печаў (БРС).

2. Белая крэйда (Жытк., Стол.).

3. Гліністая глеба; гліністае поле (Слаўг.).

глі́нішча

1. Месца, дзе здабываюць гліну і робяць цэглу-сырэц; гліняны кар'ер (БРС). Тое ж глі́наўка (Лёзн.), гліні́шча (Пін. пав. Карскі, 1897, 13), глі́нніца (Беш. Касп.).

2. Гліністы ўчастак поля (Мсцісл. Юрч., Слаўг.).

3. Цагляны завод (Слуцк. Мал. 170).

□ ур, Глінішча (поле) каля в. Віравая Слаўг.