Verbum

зду́хавіна

1. Нізкае месца на полі, дзе вымякае або вымярзае засеў (Бабр. Нас.).

2. Твань, дрыгва, зыбкае, непраходнае балота; непраходнае месца на балоце, дзе прабілася крыніца (Ашм., Івац., Кар., Навагр. ДАБМ). Тое ж зду́ха (Пруж. ДАБМ), зды́хавіна (Ганц. ДАБМ).

зе́лень

1. Рунь, жыта да высыпання коласу (Слаўг., Смален. Дабр.).

2. Зялёныя пасевы на ўвесь час росту да выспявання (Слаўг.). Тое ж зеляні́ва, зе́лена (Слаўг.).

3. Першая трава і лісце вясной; гародніна, садавіна, шчаўе, ягады летам (Слаўг.). Тое ж зеляні́ва, зе́лена, зеляні́на (Слаўг.).

4. Зялёныя насаджэнні (Слаўг.).

□ в. Зелень Дзярж.

зельдга Трохпераменнае поле (Гарб.).

зем

1. Зямля, багатая перагноем; чарназём (Краснап. Бяльк., Слаўг.).

2. Торф, тарфянішча (Краснап. Бяльк., Слаўг.).

зе́менне Тоўшча зямлі (Нас.). Тое ж тоўшч, тоўшча (Слаўг.), тэўшч (Навагр.).

зе́мніца Халоднае месца, дзе падоўгу вясной ляжыць снег, летам холадна, блізка да паверхні падыходзяць падземныя грунтавыя воды (Слаўг.). Тое ж зімні́ца (Слаўг.).

□ в. Земніца (1884 Дэмб. т. II) Слаўг.

зер

1. Тонкая нітка ледзь бачнай у далечыні сцежкі, дарожкі паміж дзялянкамі ў лесе (Слаўг.).

2. Ледзь бачная пуцінка, дарожны след увечары (Мсцісл. Юрч., Слаўг.).

зе́рца Азярцо, невялікая азярына; старык (Слаўг.). Тое ж зяро (Арш., Гом., Гор., Рагач., Сен. пав. Маг. губ. і Гарад., Леп. пав. Віц. губ. Рам. Воп.).

□ ур. Зерцы (малыя старыкі на лузе) каля в. Дабранка Слаўг.

зібе́нь

1. Месца, дзе знаходзіцца лесапільня (Ветк.).

2. Дрыгва; зыбкае, забалочанае месца (Слаўг.).

зімаві́шча

1. Месца, дзе зімуюць людзі, звяры, жывёла, птушкі (Слаўг.). Тое ж зімовішча, зімаўё (Слаўг.).

2. Халоднае нізкае, багатае крыніцамі месца (Слаўг., Ст.-дар.).

□ ур. Зімавішча (балота) каля в. Пасека Ст.-дар., в. Зімовішча Пух.