зду́хавіна

1. Нізкае месца на полі, дзе вымякае або вымярзае засеў (Бабр. Нас.).

2. Твань, дрыгва, зыбкае, непраходнае балота; непраходнае месца на балоце, дзе прабілася крыніца (Ашм., Івац., Кар., Навагр. ДАБМ). Тое ж зду́ха (Пруж. ДАБМ), зды́хавіна (Ганц. ДАБМ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)