Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшюя

закаклю́чына Загіб ракі (Слаўг., Смал.).

зака́лле Месца за граззю, за багнай (Рэч.).

□ ур. Закалле (луг) каля в. Заспа Рэч.

закану́рак

1. Глухі рукаў, заход з адным выхадам (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.).

2. Куток, загароджанае месца на агародзе ці каля пабудоў; гародчык (Слаўг.).

закат Прыток ракі, куды ў разводдзе імкнецца рыба, а пры спадзе вады наладжваецца ў вузкім месцы яе «лоўля ў закат» (Пін., Тур. Палессе ЖР, 1882, 347).

за́кла Выгін ракі (Стол.).

закля́сласць Заглыбленне, яма, упадзіна (Гродз.). Тое ж захра́стка (Слаўг.), закля́стка (Гродз.).

зако́л Месца на рацэ, кругом абгароджанае коллем для лоўлі рыбы (Гарб.).

зако́п Абкапаны і неабкапаны зямлёй капец бульбы, буракоў (Лёзн.).

зако́с

1. Месца, з якога пачынаюць касіць луг (Драг. Гільт., 14). Тое ж закосак, закошанне (Слаўг.), закоса (Драг. Гільт., 14).

2. Месца, якое выкашана за мяжой (Слаўг.).

зако́са Нявыкашанае месца ў выглядзе купкі (Драг. Гільт., 14).