Verbum

гарбо́к

1. Выпукласць на роўным месцы, горачка, выспачка, узгорачак (Слаўг.). Тое ж гарбулёк (Нас.), горбік (Слаўг.).

2. Узгорачак над долам, магільная горка (Бел. дакастр. проза, 232). Тое ж магі́лка, магі́ла, бугарок, бузгарок (Слаўг.).

гарбы́ль Маленькае ўзвышэнне на роўным месцы (Віц. Касп., Слаўг.).

га́рка Нізкае месца, дзе вясной доўга стаіць вада; багністае месца, балота (Лёзн.).

□ ур. Гарка каля в. Загараднае Лёзн.

гарлаві́на Вузкі праход для вады; праліў (Слаўг.).

га́рля Пажарышча; месца, дзе калісьці быў пажар (Ляхавічы Палессе Талст.).

гаро́д

1. Агарод (БРС).

2. Наогул абгароджаны ўчастак зямлі (Слаўг.).

3. Сядзіба калгасніка або вясковага жыхара (Арш., Гродз., Жытк., Слаўг.).

4. Добра апрацаваная і ўгноеная зямля (Слаўг.).

гаро́дзішча Месца, дзе быў агарод (Слаўг.). Тое ж гра́дзішча (Слаўг.).

гаро́дня Месца, дзе расце агародніна; агарод (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.).

гаро́дчык

1. Кветнік, палісаднік перад вокнамі хаты (Бых., Глуск. Янк. II, Жытк., Рэч., Слаўг., Шчуч.). Тое ж гару́нчык (Рэч.).

2. Адгароджаны невялікі ўчастак з сонечнага боку пабудоў ці паміж пабудовамі, дзе вырошчваюць пладовыя саджанцы, зімовы часнок, клубніку, агародніцкае насенне і расаду (Слаўг.). Тое ж турок (Слаўг.).

гаро́хавішча Поле, дзе рос гарох (БРС). Тое ж гарошышча, гарошанне, гарохнішча, гарохаўніві́ння, гарохаўішча (Слаўг.), гарохаўе (Глуск. Янк. II, Слаўг.), гарохвінне, гарохвішча (Нясв., Слаўг.), гарахвя́нішча (Глуск. Янк. II, Слаўг.), гарахві́нне (Пух. Шат.), гарашы́шча (Нясв., Слаўг.), гарахаві́нне, гарахвя́нне, гараховішча, гарахві́нне, граховішча, гарашняві́нне, гараховінне, гарахаўня́нне, гарашня́нне (Слаўг.).

□ ур. Гарохаўе (лес) каля в. Беражыстае Крыч., вв. Вялікае Гарохавішча, Малое Гарохавішча Дзярж. (Лемц.).