Verbum

галаля́дзь Сукаватае дрэва; месца ў ствале сасны, адкуль расце некалькі сукоў, найчасцей чатыры (Тал. Мядзв.). Тое ж барсу́к, ві́лкі, рага́ль, барсу́чча, балбу́чча (Слаўг.), ві́лы (Шчуч.), рало (Ст.-дар.).

галашчо́к

1. Замёрзлая зямля без снегу (Брэст., Глуск. Янк. I, Слаўг.).

2. Моцны мароз на непакрытую снегам зямлю (Пух. Шат., Слаўг., Стол.). Тое ж галашчока (Гродна, Бельск.), гале́ц (Тал. Мядзв.), галяка́, галашчокам, галя́ка, галя́к (Слаўг.).

2. Першы лёд на балоце, на рацэ (Жытк., Пар., Стол.).

3. Мёрзлыя рунныя палі, груд з азімымі пасевамі (Брэст.).

4. Адкрытае месца, узгорак, дзе вецер здзімае снег; гальнае замёрзлае балота (Слаўг.).

га́ліна Асобная паляна ў лесе, асобная чыстая прастора сярод кустоў (Цэнтр. і Усх. Палессе Талст.).

га́лка Месца паміж кустамі, дзе расце трава (Стол.).

галу́твы Замёрзлая зямля або гразь; груда (Віц.).

галь Чыстае бязлеснае месца (Зах. Палессе Талст.).

га́ля

1. Адкрытае месца сярод лесу, на балоце; сенажаць (Сал., Стол.).

2. Высокае, адкрытае месца; поле (Стол.).

□ ф.-к Галя ў графстве Горы-Горкі Аршанскага дыстрыкту Полацкага ваяводства (АВАК XIII, 149). Тое ж галь, голь (Стол.).

гама́рня

1. (XVIII ст.): Рудня, медзеплавільная майстэрня, плавільны завод (Крыч. Меер, 1786, 99, Нясв., Пар., Рэч., Слаўг., Чач.).

2. Шумнае месца; будынак музычнай установы; школа (Слаўг.).

□ в. Гама́рня (Гразі́вецкая Ру́дня, Гразі́вец) Чэр. пав.

гамлы́га Вялікі кавалак цвёрдай зямлі на ўзараным ці засеяным полі (Слаўг.). Тое ж га́лы (Пол.).

гамэ́лак

1. Неразбіты кавалак цвёрдай ці сухой зямлі на раллі (Слаўг.).

2. Вялікі камяк снегу, лёду са снегам (Слаўг.).