Verbum

аб'е́зд

1. Кружная або часовая дарога (Рэч., Слаўг.). Тое ж абмі́н (Слаўг.).

2. Акружнасць, аколіца, граніца (Нас. АУ).

аву́льс У актах. 1. Фальварак, звычайна без жыхароў, які належаў да чыйго-небудзь маёнтка (Карл., Гарб., Касц.).

2. Зямля, якая незаконна адабрана ад маёнтка; захопленая частка краю (Карл., Гарб.).

□ Авульс Сакі і в. Сакі (1783) у Брэсцка-Кобрынскай эканоміі (Касц.); Авульс Рудзевіцкі (1783, 5 вёсак) у Гродзенскай эканоміі (Касц.); ст. Авульс каля Гродна.

агаёк Невялікія кусты (Рас. ДАБМ).

агаро́д

1. Участак зямлі для вырошчвання гародніны (БРС). Тое ж арот (Вор.), гра́ды (Варк. 1641 каля Быхава МЕВ, № 11, ч. афіц. чэрвень, 1906, 415, Слаўг.).

2. Сядзіба калгасніка; прысядзібны ўчастак (Жытк., Рэч., Слаўг.).

3. Угноеная зямля (Слаўг.).

□ ур. Мару́шчын Агарод (поле) каля в. Кароцічы Стол.

агаро́да Абгароджаны ўчастак зямлі (Слаўг.).

агаро́дчык Града з кветкамі пад вокнамі каля хаты (Ст.-дар.).

ага́рышча Месца, дзе згарэла хата, двор (Паст.). Тое ж агнёвіска (Кобр.).

агі́ба Багністае месца на балоце, дзе можна праваліцца (Чашн. Касп.).

агняві́шча Месца, дзе раней быў раскладзены агонь (Нас., Смален. Дабр.). Тое ж агні́шча (Рэч., Смарг.), агняві́ска (Вор.).

аграма́дзіна Вялікі абшар поля (Слаўг.).