Verbum

пу́стка

1. Зарослы, запушчаны ўчастак поля (БРС).

2. Пустое, неўрадлівае поле (Выс. Касп., Стол.), ялавіна (Слаўг.). Тое ж пу́стата (Рэч.), пустальга́ (Слаўг.), пу́сташ (Росл. Бяльк., Слаўг.). пусты́р (Слаўг., Стол.).

3. Незасеянае поле (Росл. Бяльк.).

□ ур. Пу́сткі (поле) каля в. Кароцічы Стол.

пусто́ша Запушчанае, занядбанае поле або лес (Зах. Бел. Др.-Падб.).

пусты́ня

1. Пустая, неўрадлівая зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., МДС, Слаўг.). Тое ж пусты́нь, пу́сты́ш (Слаўг.), пустэ́ча (Глуск. Янк. I).

2. Закінутае поле (Слаўг.).

3. Ціхае глухое месца (Слаўг.).

□ в. Пусты́нкі Мсцісл., в. Пусты́ Асаве́ц Маг.

пустэ́льга Пусткавы, запушчаны, занядбаны кут (Зах. Бел. Др.-Падб.).

пустэ́льня

1. Неўрадлівае поле (Зах. Бел. Др.-Падб. Слаўг.).

2. Пустое месца; глуш (Зах. Бел. Др.-Падб.).

пу́сцеж Пустая неўрадлівая зямля, якая зарасла лесам (Рэч.).

пухі́р Уздуцце багны ў выглядзе бурбалкі, якая падымаецца з дна дрыгвы, калі апошняя зацягвае што-небудзь у свае нетры (П. Броўка. Калі зліваюцца рэкі, 1957, 128).

пухле́ц Рыхлая зямля светлага колеру (Лёзн.); шэра-белая глеба (Пол.). Тое ж пухля́к (Лёзн.).

пухло́ Небяспечнае месца, гразкае вокнішча на балоце; багна (Жытк.).

пу́цік Струменьчык вады на крынічным месцы (Беш. Чашн. Касп.).