Verbum

прышы́б Бойкае, люднае месца (Слаўг., Смален. Дабр.).

прэнт

1. Баразна бульбы (Мін., Смал.).

2. Стар. Пазямельная мера, якая раўнялася 2 1/7 сажня (Гарб., Дэмб., 1, 1882, 171), дзесятай частцы каморніцкага ланцуга або пяць сажняў з доляй (Нас. АУ, 394 б).

3. Мяжа, зарослая травой (Стол.).

пужо́ў Месца ў лесе, дзе многа вялося змей, гадзюк, вужоў (Слаўг.). Тое ж пыжоў (Слаўг.).

□ ур. Пужоў (непраходны лес, гушчар) каля в. Серкаўка Слаўг., ур. Пыжоў і Пыжоўскае балота (1911 ЦДГА БССР, ф. 2193, спр. 12, лл. 18, 19), в. Пужоў (Серкаўка) Слаўг.

пук Выпуклая, акругленая ўзвышаная мясцовасць (Слуцк. Адам., 8), Тое ж пука́тасць (Слаўг.).

□ в. Пу́кава Кап., в. Пукі Міёр., ур. Пукшына (поле) каля в. Бабінавічы Арш.

пу́нішча Месца, на якім стаяла пуня (хлеў); вялікая пуня (Віц. Нік. 1895, Выс. Касп., Слаўг.).

□ ур. Пунішча пад Гарадком каля в. Шаламы Слаўг., ур Пунішча (луг) каля в. Віравая Слаўг., ур. Пунішча (лог) каля в. Беражыстае Крыч.

пустадо́лле Абложная зямля (Камар., Нясв.).

пу́стак

1. Месца ў лесе, дзе закопваюць здохлую жывёлу (Віц. Нік., 1895).

2. Былая лесасека (Віц. Нік., 1895).

пуста́тка Невялікая постаць (Мсцісл. Юрч.).

пустаўшчы́на Неўрадлівая зямля (Стол.).

пуста́ць Зжатая паласа, участак (Мсцісл. Юрч.).