Verbum

па́валка

1. Пялёнка, пласт пылу, гразі на зямлі пасля зімы (Слаўг.).

2. Покрыва плесні, расліннасць на паверхні стаячага вадаёма, багны, гнойнай жыжы (Меж. Касп., Мсцісл. Юрч. НС, 283, Слаўг.). Тое ж па́валака (Нас., Слаўг.).

3. Павуцінне; туман, смуга (Мсцісл, Юрч. НС, 283, Слаўг.). Тое ж павалока (БРС).

паваро́т Паваротка дарогі, рог вуліцы, загіб ракі (БРС). Тое ж поўратка, поваратка (Слаўг.), паваротка (БРС).

□ Ніканаўская поваратка (месца, дзе дарога паварочвае на Слаўгарад) Бых.

павіха́ Месца, дзе стаіць сухая трава (Ст.-дар.).

па́гарак

1. Месца, вялікая прастора, дзе выгараў лес або балота (Слаўг.). Тое ж пага́р'е (Сен. Касп.), пага́рка (Беш. Касп.), пагарэлаўка (Слаўг.).

□ ур. Пагарэлаўка (луг) каля в. Улукі Слаўг.

пагарэ́лішча Месца, дзе быў пажар (Гродз., Нясв., Слаўг., Шчуч.). Тое ж пагарэлле (Зах. Бел. Др.-Падб.), пагары́лле, пагары́лішча (Палессе Талст.).

пагарэ́ц Дрыгва, нізкае, гразкае месца (Усх. Палессе Талст.).

пагля́д Адкрытае месца; добрая бачнасць; далягляд, гарызонт (Слаўг.).

пагно́й

1. Урадлівая, угноеная зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж пагнойкі (Нас.), пагноі (Нас., Слаўг.), пагноінне (Гар., Слаўг.), пагноішча (Нас., Рэч., Слаўг.).

2. Месца, дзе ляжаў бурт гною; памыйная яма (Слаўг.). Тое ж пагноішча (Слаўг., Смален. Дабр., Хоц., Чэр.).

паго́н

1. Месца прагону жывёлы на пашу (Глуск. Янк. I, Сал., Слаўг.).

2. Абгароджанае або неабгароджанае месца для адпачынку жывёлы ў полі або ў лесе (Жалуд., Маст.).

3. Штабель дроў ці будаўнічых матэрыялаў у лесе (Слаўг.).

4. След, сцежка, пратаптаная жывёлай у лесе, на лузе, на полі (Рэч., Слаўг., Ст.-дар.).

паго́ня

1. Вузкая лагчына, месца сцёку веснавой ці дажджавой вады (Палессе Талст.).

2. Месца прагону жывёлы на пашу (Слаўг.).

□ ур. Пагоня (месца, якое заліваецца вадой) каля в. Кароцічы Стол.