затушава́ць, затушо́ўваць
1. túschen
2.
затушава́ць, затушо́ўваць
1. túschen
2.
затушы́ць
1. (áus)löschen
2.
за́тхласць
за́тхлы múffig, mód(e)rig; fáulig;
па́хнуць за́тхлым múffig [mód(e)rig] ríechen*
затхну́цца
1. (задыхнуцца) erstícken
2.
затыка́ць
заты́м
1. (потым) danách, daráuf; dann, später;
2. (з той прычыны) deswégen, déshalb, darúm
за́тычка, заты́чка
◊ быць за́тычкай да ко́жнай бо́чкі als Lǘckenbüßer díenen;
ад паро́жняга хле́ва за́тычка ≅ bréite Stirn und wénig Hirn