закапа́цца
1.
2.
закапа́цца
1.
2.
зака́паць
1. (запэцкаць) voll trópfen; voll sprítzen, besprítzen
2. (лякарства) trópfen
3. (пачаць капаць) ánfangen* zu trópfen [tröpfeln]
закапа́ць vergráben*
закапы́ліць
закапы́ліць гу́бы schmóllen
закаране́лы
1. éingewurzelt; éingebürgert; éingefleischt (
закаране́лая хваро́ба hártnäckige [verschléppte] Kránkheit;
закаране́лыя забабо́ны éingewurzelte [stárre] Vórurteile;
2. (пра чалавека) verstóckt; hálsstarrig, hártgesotten (
закаране́лы злачы́нец ein notórischer [verstóckter] Verbrécher
закаране́ць verstóckt sein
закаркава́ць zúpfropfen
закармі́ць überfǘttern
Закарпа́цце
закарце́ць:
мне ра́птам закарце́ла ich bekám plötzlich [auf éinmal] ein gróßes Verlángen