абле́гчы
1. (шчыльна прылегчы) ánliegen*
2. (панікнуць, абвянуць) verwélken
3. (злегчы, захварэць) erkránken
абле́гчы
1. (шчыльна прылегчы) ánliegen*
2. (панікнуць, абвянуць) verwélken
3. (злегчы, захварэць) erkránken
абледзяне́нне
абледзяне́ць veréisen
абле́злы
1. (пра футра
2. (выцерты) ábgeschabt, ábgenutzt, ábgewetzt; schäbig
абле́зці
1. (страціць валасы, пер’е) kahl wérden; sich ábreiben* (зношвацца);
каўне́р абляза́е der Pélzkragen wird kahl [réibt sich ab];
2. (ліняць) (sich) háaren (пра жывёл); (sich) häuten (пра змяю); (sich) máusern
3. (пра лак, фарбу) ábbröckeln
абленава́цца faul wérden; träge wérden
абле́пліваць
1. (прыстаць, прыліпнуць) háften (што
2. (абклеіць) beklében
3.
аблёт
1. (выпрабаванне) Éinfliegen
2. (мясцовасці) Ábfliegen
3. (вакол чаго
аблётаць, аблята́ць
1. (вакол чаго
аблётаць усю́ Еўро́пу durch ganz Európa flíegen*;
2.
абліва́цца, аблі́цца
1. (рабіць абліванне) begíeßen*
2. (перакуліць на сябе што
◊ абліва́цца сляза́мі bíttere Tränen vergíeßen*;
абліва́цца по́там von Schweiß tríefen*, in Schweiß gebádet sein;
у яе сэ́рца абліва́ецца крывёю das Herz blútet ihr