абгрунтава́насць
Verbum
анлайнавы слоўнікабгрунтава́нне
1. (дзеянне) Begründung
2. (доказ) Bewéisgrund
абгрунтава́ны begründet; stíchhaltig; fundíert;
навуко́ва абгрунтава́ны wíssenschaftlich fundíert;
ца́лкам абгрунтава́ны wóhlbegründet
абгрунтава́ць, абгрунто́ўваць begründen
абгрыза́ць benágen
абгры́зены benágt, ábgenagt
абгры́зці
абгрэ́бці
абгу́льваць, абгуля́ць (каго
абдава́ць, абда́ць
1. (абліць, абсыпаць) übergíeßen*
2. (абвеяць) éinhüllen
мяне́ абдало́ мо́цным па́хам ein stárker Duft umgáb mich