Verbum

арт...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае слову «артылерыйскі», напрыклад: артабстрэл, артдывізіён, артпадрыхтоўка, артагонь, артбатарэя, артполк, арткурсы.

артадакса́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць артадаксальнага. Артадаксальнасць поглядаў.

артадакса́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які няўхільна трымаецца якога‑н. вучэння, светапогляду; паслядоўны.

[Ад грэч. orthodoksos — прававерны.]

артадо́кс, ‑а, м.

Кніжн. Чалавек артадаксальных поглядаў.

артадо́ксія, ‑і, ж.

Кніжн. Артадаксальная прыхільнасць да якога‑н. вучэння, цвёрдая паслядоўнасць у поглядах.

артакла́з, ‑у, м.

Каліевы палявы шпат, пародаўтваральны мінерал, якому ўласцівы белы, шэры, ружовы і інш. колеры; шырока выкарыстоўваецца ў шкляной і керамічнай прамысловасці.

[Грэч. orthos — прамы і klasis — разлом.]

артапе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Урач — спецыяліст па артапедыі.

артапеды́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да артапедыі. Артапедычнае лячэнне. // Прызначаны для лячэння якіх‑н. дэфармацый цела, для іх кампенсацыі. Артапедычная гімнастыка. Артапедычны абутак.

артапе́дыя, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які ўключае вывучэнне, лячэнне і прафілактыку стойкіх скрыўленняў, дэфармацый пазваночніка і канечнасцей.

[Ад грэч. orthos — прамы, правільны і deia — выхаванне.]

артры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Запаленне суставаў інфекцыйнага паходжання. Рэўматычны артрыт.

[Ад грэч. arthron — сустаў.]