арда́, ‑ы,
1. Назва дзяржаўных утварэнняў, якія вылучыліся пасля драблення мангольскай дзяржавы Чынгісхана, а таксама стаўка, месцазнаходжанне яе правіцеляў.
2. Мангола-татарскае войска, якое ўварвалася ў межы старажытнай Русі.
3.
[Ад цюрк. ordu — палатка хана.]
арда́лія, ‑і;
Спосаб, якім вызначалі ў сярэднія вякі вінаватасць ці невінаватасць абвінавачанага праз катаванне агнём, вадой і пад.
[Лац. ordalia.]
ардына́р, ‑а,
Сярэдні за многа гадоў ўзровень вады ў рэчцы або вадаёме.
[Лац. ordinarius — звычайны.]
ардына́рац, ‑рца,
1.
2. Ваеннаслужачы пры камандзіру або пры штабе для сувязі, выканання асобных даручэнняў і асабістых паслуг.
[Ням. Ordonnanz, фр. ordonnance — веставы.]
ардына́рнасць, ‑і,
Уласцівасць ардынарнага.
ардына́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які нічым не вызначаецца, звычайны, нават пасрэдны.
2.
[Лац. ordinarius.]
ардына́та, ‑ы,
У геаметрыі — назва аднаго з двух (трох) лікаў, якая вызначае становішча пункта на плоскасці адносна прамавугольнай сістэмы каардынатаў.
[Ад лац. ordinatus — упарадкаваны.]
ардына́тар, ‑а,
Доктар бальніцы, клінікі і пад., які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення.
[Ад лац. ordinator — распарадчык.]
ардына́тарская, ‑ай,
Доктарскі пакой у бальніцы або клініцы.
ардынату́ра, ‑ы,
1. Род практычнай медыцынскай аспірантуры.
2. Пасада ардынатара.
3.