Verbum

арла́н, ‑а, м.

Буйная драпежная птушка, якая жыве каля водных прастораў і корміцца пераважна рыбай; марскі арол.

арлекі́н, ‑а, м.

Традыцыйны персанаж італьянскай «камедыі масак», слуга-блазан у касцюме з рознакаляровых шматкоў і ў чорнай паўмасцы, надораны дасціпнасцю і ўменнем спрытна выходзіць са складанага становішча.

[Іт. arlecchino.]

арлекіна́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тэатральная п’еса, у якой галоўную ролю выконвае арлекін.

арлекі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арлекіна. Арлекінскі касцюм.

арле́ц, арляцу, м.

Распаўсюджаная размоўная назва раданіту.

арлі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да арла. Арліная дзюба. Арліны ўзмах крылаў. Арліны клёкат.

2. перан. Горды, смелы, праніклівы (пра погляд, вочы). Сыны зямлі арліным зрокам У цьме спрадвечнае смугі Знайшлі другія берагі, Каб волю даць людскім патокам. Колас.

•••

Арлінае племя гл. племя.

Арліны нос гл. нос.

арлі́ца, ‑ы, ж.

Самка арла.

арля́к, ‑у, м.

Адзін з відаў папараці.

арлянё,

гл. арляня.

арля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Гульня, якая складаецца з адгадкі: ляжа падкінутая манета гербавым малюнкам (арлом) ці процілеглым бокам (рэшкай).