Verbum

сіго́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сіга. Сіговая ікра. // Звязаны з лоўляй сіга. Сіговы промысел. // Зроблены, прыгатаваны з сіга, з сігом. Сіговая юшка.

2. у знач. наз. сіго́выя, ‑ых. Род рыб сямейства ласасёвых, які ўключае сіга, омуля, рапушку і інш.

сігра́н, ‑у, м.

Сінтэтычны граніт, дэкаратыўны камень, які здабываецца ў плавільных печах і выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял.

сігура́нца, ‑ы, ж.

Гіст. Палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.

[Рум. siguranţă.]

сі́дараў, ‑ава.

У выразах: абадраць як сідараву казу гл. абадраць; лупіць як сідараву казу гл. лупіць.

сідр, ‑у, м.

Слабае віно, якое атрымліваецца ў выніку браджэння яблычнага соку.

[Фр. cidre.]

сі́дравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сідру, з’яўляецца сідрам. Сідравы напітак. // Які ідзе на прыгатаванне сідру. Сідравыя гатункі яблыкаў.

сідэра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сідэрацыі, прызначаны для сідэрацыі. Сідэральныя севазвароты. Сідэральныя папары. Сідэральныя расліны.

сідэра́т, ‑у, М ‑раце м.

Спец. Тое, што і сідэрацыя (у 2 знач.).

сідэрацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які звязаны з сідэрацыяй. Вялікая селекцыйная работа праведзена і па лубіну.. з улікам яго сідэрацыйных якасцей. «Беларусь».

сідэра́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Заворванне зялёнай масы бабовых раслін для павышэння ўрадлівасці глебы.

2. Арганічнае зялёнае ўгнаенне.