Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

асістэ́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да асістэнт.

асістэ́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асістэнта. Асістэнцкая пасада. Асістэнцкія абавязкі.

асісці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каму і без дап.

Выконваць абавязкі асістэнта (у 1 знач.). Прыйшла сястра і сказала, што Смірніцкі кліча.. [Ніну] да сябе і яна будзе асісціраваць пры аперацыі. Шахавец.