Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а в е ё і к л м н о п т у ф ц ы ь э я

асцерагчы́, ‑рагу, ‑ражэш, ‑ражэ; ‑ражом, ‑ражаце, ‑рагуць.

Зак. да асцерагаць.

асцерагчы́ся, ‑рагуся, ‑ражэшся, ‑ражэцца; ‑ражомся, ‑ражацеся, ‑рагуцца.

Зак. да асцерагацца.

асцё, ‑я, н., зб.

Тонкія, доўгія асцюкі на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы).

асці́на, ‑ы, ж.

Асцё; адзін вусік асця або частачка яго.

асці́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць асцістага. Асцістасць коласа.

асці́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і асцюкаваты.

асцылагра́ма, ‑ы, ж.

Спец. Крывая, запісаная асцылографам, якая паказвае залежнасці з хуткімі змяненнямі.

[Ад лац. oscillo — гайдаюся і грэч. gramma — запіс.]

асцыло́граф, ‑а, м.

Прыбор, які ўжываецца ў тэхніцы, медыцыне і інш. для назірання і запісу электрычных працэсаў.

[Ад лац. oscillum — хістанне, ваганне і грэч. grápho — пішу.]

асцыля́тар, ‑а, м.

Спец. Любая сістэма цел, здольная рабіць ваганні (механічныя, электрамагнітныя і пад.).

[Ад лац. oscillum — хістанне, ваганне.]

асцю́к, ‑а, м.

Тонкі доўгі вусік на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы). Ячменныя асцюкі з пылам забіваліся яму за каўнер. Чорны. Салавейка ўдавіўся ячменным асцюком. Прыказка.