Verbum

мако́ўнік, ‑у, м., зб.

Макавыя сцёблы з лісцем.

макра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) вялікі, буйны, напрыклад: макрараён, макраструктура; 2) звязаны з вывучэннем вялікіх прадметаў, велічынь, напрыклад: макраскапія, макрабіётыка.

[Ад грэч. makrós — вялікі.]

макрава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху мокры. Дрэва шпалаў макраватае ад туману, кропелькі вады праступалі на гладка вылізанай паверхні рэек — як бы пакрапаў невялікі дожджык. Навуменка.

макракіне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел кінетыкі, які вывучае ўплыў працэсаў пераносу рэчываў і цяпла на хуткасць хімічных рэакцый (галоўным чынам у прамысловых умовах).

макраклі́мат, ‑а, М ‑маце, м.

Клімат вялікай прасторы зямлі; проціл. мікраклімат.

макракліматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да макраклімату.

макрако́см, ‑у, м.

Кніжн. Свет, Сусвет; проціл. мікракосм.

[Ад грэч. makrós — вялікі і kosmos — свет.]

макрамале́кула, ‑ы, ж.

Сукупнасць вялікай колькасці хімічна звязаных атамаў; вялікая малекула, малекула палімеру.

макрапо́ды, ‑аў; адз. макрапод, ‑а, М ‑дзе, м.

Рыбы падатрада лабірынтавых з асобым дыхальным органам — лабірынтам, які дазваляе ім дыхаць не толькі ў вадзе, але і кіслародам паветра.

[Ад грэч. makrós — вялікі і pus (podos) — нага.]

макрапо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае вялікую, вышэй звычайнай, порыстасць. Макрапорысты грунт.