Verbum

меа́ндр, ‑а і ‑у, м.

Спец.

1. ‑а. Звіліна, лука ў цячэнні ракі, характэрная для раўнінных рэк.

2. ‑у. У мастацтве — геаметрычны арнамент, узор у выглядзе выгнутых ліній або палос.

[Ад назвы звілістай ракі Меандр у Малой Азіі.]

меандры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звілісты, выгнуты, з меандрамі. Меандрычны арнамент.

мега...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) у мільён разоў больш асноўнай адзінкі меры, указанай у другой частцы слова, напрыклад: мегават, мегавольт; 2) вялікіх, гіганцкіх памераў, напрыклад: мегаспоры, мегаліты.

[Грэч. mégas — вялікі.]

мегала...

Першая састаўная частка складаных слоў, якія абазначаюць вялікі памер, аграмаднасць чаго‑н., напрыклад: мегалазаўр, мегаламанія.

[Ад грэч. mégas — вялікі.]

мегалама́нія, ‑і, ж.

Манія вялікасці.

[Ад грэч. mégas — вялікі і mania — манія.]

мегалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Старажытнае збудаванне з вялізных камянёў (помнік, грабніца і пад.).

[Ад грэч. mégas — вялікі і lithos — камень.]

мегаліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мегаліту, мегалітаў.

мегато́на, ‑ы, ж.

Умоўная адзінка вымярэння магутнасці ядзернага зарада (або выбуху), роўная магутнасці выбуху мільёнатон трынітраталуолу.

мегато́нны, ‑ая, ‑ае.

Роўны мегатоне, магутнасцю ў мегатону. Выбух мегатоннай бомбы.

мегатэ́рый, ‑я, м.

Выкапнёвая жывёліна вялікіх памераў, падобная на сучаснага ляніўца.

[Ад грэч. megas (megalu) — вялікі і thērion — звер.]