Verbum

астрана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст у галіне астранаўтыкі; тое што і касманаўт.

астрана́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб палёце лятальных апаратаў у сусветнай прасторы. Інстытут астранаўтыкі.

[Ад грэч. astron — зорка і nautes — мараплавец.]

астранаўты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да астранаўтыкі. Астранаўтычны кангрэс.

астрано́м, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне астраноміі.

астрано́мія, ‑і, ж.

Навука пра нябесныя целы і сістэмы нябесных цел, іх паходжанне, будову, законы руху, хімічны састаў.

[Грэч. astron — зорка і nomos — закон.]

астраўля́нін, ‑а, м.

Жыхар вострава.

астраўля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да астраўлянін.

астраўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вострава. Астраўная тэрыторыя. Астраўная расліннасць. // Які знаходзіцца, размяшчаецца на востраве, астравах. Астраўная дзяржава.

астрафі́зік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне астрафізікі.

астрафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел астраноміі, які вывучае фізічныя з’явы і хімічныя працэсы ў нябесных целах.