Verbum

сіліка́т,

гл. сілікаты.

сіліка́тавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сілікатны.

сіліка́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сілікатаў; звязаны з вытворчасцю сілікатаў. Сілікатны завод. Сілікатная прамысловасць. // Зроблены з сілікатаў. Сілікатная цэгла. Сілікатны клей.

сіліка́тчык, ‑а, м.

Разм.

1. Спецыяліст па сілікатах.

2. Работнік сілікатнай прамысловасці.

сіліка́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да сілікатчык.

сіліка́ты, ‑аў; адз. сілікат, ‑у, М ‑каце, м.

1. Мінералы, у склад якіх уваходзіць крэменязём. Хімія сілікатаў. Сілікат натрыю.

2. Вырабы з такіх мінералаў (шкло, фарфор, цэмент, цэгла і пад.). Вытворчасць сілікатаў.

[Ад лац. silex, silicis — крэмень.]

сілікатыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Увядзенне ў грунт сілікатных раствораў для надання яму трываласці, воданепранікальнасці. Сілікатызацыя глебы. Сілікатызацыя грунту пад фундаментамі будынкаў.

сілікаці́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сілікаціраваць.

сілікаці́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да сілікаціраваць.

сілікаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Апрацаваць (апрацоўваць) сілікатамі для надання трываласці. Сілікаціраваць бетон. Сілікаціраваць драўніну.