Verbum

аргенці́нец,

гл. аргенцінцы.

аргенці́нка,

гл. аргенцінцы.

аргенці́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аргенцінцаў, Аргенціны. Аргенцінскія стэпы.

аргенці́нцы, ‑аў; адз. аргенцінец, ‑нца, м.; аргенцінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. аргенцінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Аргенціны.

арго́, нескл., н.

Умоўныя выразы, словы, якія ўжываюцца ў якой‑н. адасобленай або прафесійнай групе, гуртку і пад.; жаргон. Жабрацкае арго.

[Фр. argot.]

арго́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху, які ўваходзіць у склад паветра (выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпаў, у рэкламных асвятляльных прыладах і інш.).

[Ад грэч. argos — нядзейны.]

арго́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аргону. Аргонавыя трубкі.

аргтэ́хніка, ‑і, ж.

Арганізацыйная тэхніка (комплекс тэхнічных сродкаў для механізацыі і аўтаматызацыі кіраўнічых і інжынерна-тэхнічных работ).

аргуме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Лагічны довад, які служыць асновай для доказу чаго‑н. Важкі аргумент. Недарэчны, неабходны, пераканаўчы, трапны аргумент. Шукаць аргументы.

2. Спец. Незалежная пераменная велічыня.

[Лац. argumentum.]

аргументава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аргументаваць.