Verbum

араме́йцы, ‑яў; адз. арамеец, ‑мейца, м.; арамейка, ‑і, ДМ ‑мейцы; мн. арамейкі, ‑меек; ж.

Гіст. Плямёны, якія гаварылі на мовах семітычнай сістэмы, вядомыя ў старажытныя часы ў Сірыі і Месапатаміі.

арангута́н, ‑а, м.

Буйная чалавекападобная малпа з жорсткай рыжай поўсцю, якая жыве па астравах Суматра і Калімантан.

[Малайск. orang-utan.]

арандава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. арандаваць.

арандава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад арандаваць.

арандава́цца, ‑дуецца; незак.

Зал. да арандаваць.

арандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.

Узяць (браць) у арэнду. Першыя часы побыту дома Лабановіч хадзіў па полі, што яны арандавалі ад скарбу, аглядаў засевы збожжа. Колас. Дзед арандаваў старую сялянскую хатку з гародам для бульбы. Бядуля.

аранда́тар, ‑а, м.

Той, хто арандуе якую‑н. нерухомую маёмасць.

аранда́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арандатара.

аранда́тарства, ‑а, н.

Дзейнасць арандатара.

ара́нжавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў. Аранжавае неба.

[Ад фр. orange — апельсін.]