Verbum

арэ́хаўка, ‑і, ДМ ‑хаўцы; Р мн. ‑хавак; ж.

Лясная пеўчая птушка сямейства вераб’іных, якая харчуецца насеннем хвойных дрэў, пераважна кедра; кедраўка.

арэ́шак, ‑шка, м.

Памянш. да арэх.

•••

Чарнільны арэшак (спец.) — хваравітая нарасць на дубовых лісцях, якая мае дубільную кіслату; яблычкі (у старыя часы выкарыстоўвалася для прыгатавання чарніла).

арэ́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зроблены з арэшыны. Арэшкавы кій.

арэ́шнік, ‑у, м.

Арэхавае кустоўе; ляшчыннік. Пышна спляталіся па адхонах балотнага вострава густыя параснікі малінніку, арэшніку, маладога бярэзніку і дубняку. Лынькоў. Ці ж можна словамі перадаць, як Даніла падбіраў клён, бярозу, дуб, асіну на цабэркі, вёдры, начоўкі і лыжкі, арэшнік на абручы з сваіх лепшых запасаў. Бядуля.

арэ́шнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арэшніку. Арэшнікавы зараснік.

арэ́шнікавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін, пладамі якіх з’яўляюцца касцянка або арэх.

арэ́шына, ‑ы, ж.

1. Лісцевае дрэва сямейства бярозавых, на якім растуць плады, вядомыя пад назвай лясных арэхаў; ляшчына. Хусцінка белая мільгнулася і знікла Паміж арэшын. Панчанка. Тонкая арэшына сагнулася і зашастала па лісці. Бажко.

2. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва; матэрыял.