кумы́к,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuкумы́кі, ‑аў;
Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.
кумы́с, ‑у,
Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы, каровы, заквашанага асобай бактэрыяй і дражджавымі грыбамі.
[Ад цюрк. кымыз.]
кумысалячэ́бніца, ‑ы,
Санаторый для кумысалячэння.
кумысалячэ́нне, ‑я,
Лячэнне кумысам.
кумы́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кумысу.
кумы́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кумыкаў, належыць ім.
кумы́чка,
куна́к, ‑а,
Друг, прыяцель у каўказскіх горцаў, з якім устанаўліваюцца адносіны асобай блізкасці, гасціннасці і ўзаемнай дапамогі.
[Ад цюрк. кунак — госць.]
куна́цкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кунака.
2.