Verbum

куш, ‑а, м.

Разм.

1. Стаўка ў картачнай гульні.

2. Вялікая сума грошай. Круцкі разлічваў доўга жыць, зарабіць на важнай аперацыі вялікі куш, праславіцца ў «вольным свеце». Гамолка.

[Ад фр. couche — стаўка ў гульні.]

кушне́р, ‑няра, м.

Рамеснік, які вырабляе шкуры на футра і шые з футра.

[Польск. kuśnierz з ням.]

кушне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да кушнер.

кушне́рны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вырабам футра са шкур. Кушнерная работа.

кушне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кушняра, належыць яму. Кушнерскія прылады.

кушне́рства, ‑а, м.

Занятак, рамяство кушняра.

кушне́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Займацца кушнерствам.

кушчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. кусціцца.

кушэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Невялікая канапа з узгалоўем, але без спінкі. Маці паслала госці на .. кушэтцы. Брыль.

[Фр. couchette.]