дэка́днік, ‑а,
Дзесяць дзён, прысвечаных якой‑н. грамадскай кампаніі, калектыўнай рабоце і пад.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuдэка́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дэкады (у 1 знач.).
дэкадэ́нт, ‑а,
Прадстаўнік, прыхільнік дэкадэнцтва.
дэкадэ́нтка, ‑і,
дэкадэ́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дэкадэнта, да дэкадэнцтва.
дэкадэ́нцтва, ‑а,
Упадніцкі кірунак у буржуазным мастацтве і літаратуры канца 19 і пачатку 20 стст., які характарызуецца крайнім індывідуалізмам, фармалізмам, пропаведдзю «чыстага мастацтва».
[Ад фр. décadence — заняпад.]
дэкаланіза́цыя, ‑і,
Працэс ліквідацыі каланіялізму.
дэкалі́тр, ‑а,
Метрычная мера вадкасці, роўная 10 літрам.
дэкалькава́нне, ‑я,
дэкалькава́цца, ‑куецца;