Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а б г д ж к л м н о п с т у ф х ц ч ш ы э ’

арнаменто́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. арнаментаваць.

арнаме́нтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Тое, што і арнаментацыя (у 2 знач.). Адной з асаблівасцей беларускай арнаментыкі ў разьбе выяўляецца прастата і выразнасць ліній, што выклікана перавагай геаметрычных узораў разьбы. «Беларусь».

2. Сукупнасць гукаў, якія аздабляць асноўную меладычную лінію.

арнаменты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па рысаванню, кладцы, лепцы арнаментаў.

арнау́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.

арніталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арніталогіі.

арнітало́гія, ‑і, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае птушак.

[Ад грэч. ornis — птушка і logos — вучэнне.]

арніто́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па арніталогіі.