Verbum

ара́бка,

гл. арабы.

ара́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арабаў. Арабская мова. Арабскае мастацтва.

•••

Арабсяі конь гл. конь.

Арабскія лічбы гл. лічба.

ара́бы, ‑аў; адз. араб, ‑а, м.; арабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. арабкі, ‑бак; ж.

Вялікая група народаў, якія насяляюць Пярэднюю Азію і Паўночную Афрыку.

ара́ва, ‑ы, ж.

Разм. Бязладнае, шумнае зборышча, натоўп. Арава хлопцаў вярнулася ў хату. // Вялікая колькасць каго‑н.; мноства. Пабачыўшы Валю, уся арава кінулася наўцёкі. Няхай.

арагаве́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць арагавелага.

арагаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зацвярдзеў, перайшоў у рагавое ўтварэнне.

арагаве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. арагавець.

арагаве́ць, ‑ее; зак.

Зацвярдзець, ператварыцца ў рагавую луску (пра вонкавыя слаі скуры).

араграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да араграфіі.

арагра́фія, ‑і, ж.

Раздзел фізічнай геаграфіі, які вывучае рэльеф зямной паверхні.

[Ад грэч. oros — гара і grapho — пішу.]