Verbum

сілагі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. У фармальнай логіцы — вучэнне аб сілагізмах.

2. перан. Беспрадметныя агульныя разважанні, пустое мудрагельства.

сілагісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сілагізма, сілагістыкі. Сілагістычныя разважанні.

сілагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны па сілагізме. Сілагічная пасылка.

сі́лай і сі́лаю, прысл.

Гвалтам, супраць волі. Адась думаў, што сілаю можна ўтрымаць сваё шчасце. Дамашэвіч.

сіламе́р, ‑а. м.

Прылада для вымярэння велічыні механічнай сілы; дынамометр.

сіламе́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіламера.

сі́лас, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Сакавіты корм для жывёлы, які атрымліваецца пры заквашванні здробненых кармавых культур у спецыяльных збудаваннях (вежах, траншэях, ямах і пад.). Закладка сіласу. □ У першы год свайго гаспадарання, калі туга было з кармамі, Шаманскі прапанаваў Міхалу Кахновічу абіраць людзей і касіць асаку на сілас. Дуброўскі.

2. ‑а. Спец. Вежа або яма для захавання такога корму.

[Ісп. silos.]

сіласава́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць сіласавацца, быць сіласаваным. Сіласавальнасць раслін залежыць ад колькасці ў іх цукру.

сіласава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які паддаецца сіласаванню; здольны сіласавацца. Сіласавальная маса.

сіласава́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сіласаваннем.