Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдезйклмнпрстўфхцчш
вдмыь

язджалы, ✂.

Такі, па якім многа ездзілі, біты.

  • Язджалая дарога.

яздок, ✂, м.

  1. Той, хто едзе на кані вярхом або кіруе запрэжкай.

    • Ездакі пазлазілі з коней.

  2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць (у 3 знач.).

    • Добры я. на матацыкле.

◊

  • Не яздок куды (разм.) — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды-н., бываць дзе-н.