яздок назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто едзе на кані вярхом або кіруе запрэжкай.

    • Ездакі пазлазілі з коней.

  2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць (у 3 знач.).

    • Добры я. на матацыкле.

Фразеалагізм:

  • Не яздок куды (размоўнае) — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды-н., бываць дзе-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)