Verbum

яблык, ✂, м.

Плод яблыні.

• Летні сорт яблыкаў.
• Яблыку няма дзе ўпасці (перан. надта цесна).
• Я. ад яблыні недалёка адкочваецца (прыказка пра таго, хто атрымаў у спадчыну дрэнныя звычкі ад бацькі, маці).

○

• Адамаў яблык — кадык.

• Вочны яблык — шарападобнае цела вока.

◊

• У яблыкі — з цёмнымі круглымі плямамі на поўсці (пра коней).

• Яблык разладу (кніжн.) — прычына, прадмет спрэчкі, сваркі, разладу [паводле старажытнага грэчаскага міфа пра кінуты багіняй разладу Эрыдай яблык з надпісам «найпрыгажэйшай» і як з-за гэтага ўзнікла спрэчка паміж багінямі Герай, Афінай і Афрадытай].

|| памянш. яблычак, ✂.

|| прым. яблычны, ✂.

• Я. сок (з яблыкаў).

яблыня, ✂, ж.

Пладовае дрэва сямейства ружакветных з ядомымі круглымі салодкімі або кісла-салодкімі пладамі.

|| памянш. яблынька, ✂.

|| прым. яблыневы, ✂.

яблычак, ✂, м.

1. гл. яблык.

2. Цэнтр мішэні (у 1 знач.) у выглядзе чорнага круга.

   • Папасці (пацэліць, трапіць) у самы я. (таксама перан. дакладна, правільна ўгадаць, сказаць і пад.; разм.).