Verbum

ям, ✂, м.

Даўней: паштовая станцыя, дзе праезджыя мянялі коней.

|| прым. ямскі, ✂.

• Ямская хата (памяшканне такой станцыі).

яма, ✂, ж.

1. Паглыбленне ў зямлі.

   • Выкапаць яму.
   • Памыйная я.
   • Паветраная я. (перан. участак у паветры, дзе самалёт рэзка зніжаецца, нібыта правальваецца).
   • Капаць яму каму-н. (перан. рыхтаваць непрыемнасць).

2. Абсталяванае паглыбленае месца для захоўвання чаго-н. (спец.).

   • Хаваць бульбу ў яме.
   • Вугальная я. (на судне).
   • Аркестравая я.

3. Упадзіна, нізіна (разм.).

   • Веска стаіць у яме.

|| памянш. ямка, ✂.

ямб, ✂, м.

Вершаваная двухскладовая стала з націскам на другім складзе.

|| прым. ямбічны, ✂.

• Ямбічная стапа.

яміна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і яма (у 1 і 3 знач.).

|| памянш. ямінка, ✂.

ямка, ✂, ж.

1. гл. яма.

2. Невялікае паглыбленне на чым-н., у чым-н.

   • Ямкі на шчочках.

3. Ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, замятаюць попел.

|| памянш. ямачка, ✂.

ямскі, ✂ (уст.).

1. гл. ям.

2. Звязаны з перавозкай на конях пошты, грузаў і пасажыраў.

   • Ямская тройка.

ямшчык, ✂, м.

Фурман на ямскіх конях.

|| прым. ямшчыцкі, ✂.