Verbum

харакіры, нескл., н.

У японскіх самураяў: самазабойства шляхам успорвання жывата.

характар, ✂, м.

1. Сукупнасць усіх устойлівых псіхічных уласцівасцей чалавека, яго асабістых рыс, якія праяўляюцца ў паводзінах і дзейнасці.

   • Слабы х.
   • Мяккі х.

2. Настойлівасць у дасягненні чаго-н.

   • Чалавек з характарам.

3. Уласцівасць, адметная рыса чаго-н.

   • Х. эпохі.
   • Дзелавы х.

характарызавацца, ✂; незак.

Мець якія-н. характэрныя рысы.

• Стэпавыя раёны характарызуюцца сухім кліматам.

характарызаваць, ✂; зак. і незак.

1. Даць (даваць) характарыстыку каму-, чаму-н.

   • Х. вучня з боку паводзін.

2. Выявіць (выяўляць) адметную рысу, асаблівасць каго-, чаго-н.

   • Яго характарызуе чуласць да людзей.
   • Нашу літаратуру характарызуе дэмакратычнасць.

|| зак. ахарактарызаваць, ✂.

характарыстыка, ✂, ж.

1. Апісанне характэрных рыс, асаблівасцей, якасцей каго-, чаго-н.

   • Х. дзеючых персанажаў твора.

2. Афіцыйны дакумент з водзывам, заключэннем аб чыёй-н. дзейнасці.

   • Х. з месца работы.

характэрны, ✂.

1. З рэзка выяўленымі, своеасаблівымі рысамі.

   • Х. твар.

2. Уласцівы каму-, чаму-н.

   • Характэрныя рысы героя рамана.

3. У мастацтве: уласцівы пэўнаму народу, эпосе, грамадскаму асяроддзю.

   • Характэрныя ролі.
   • Характэрныя танцы.

|| наз. характэрнасць, ✂.

харал, ✂, м.

Рэлігійнае многагалосае песнапенне, а таксама музычная п’еса ў такой форме.

• Харалы Баха.

|| прым. харальны, ✂.

хараство, ✂, н.

1. Сукупнасць якасцей, якія прыносяць задавальненне, асалоду зроку, слыху; усё прыгожае і прыемнае.

   • Якое х. вакол!

2. Краса, прыгажосць, чароўнасць.

   • Не дзяўчына, а х.
   • Х. прыглядзіцца, а розум прыгадзіцца (прыказка).

харашун, ✂, м. (разм.).

Тое, што і прыгажун.

|| ж. харашуха, ✂.

харашыцца, ✂; незак. (разм.).

Прыбірацца, прыхарошвацца.