Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

храбрасць, , ж.

Здольнасць, уменне пераадольваць страх; мужнасць, адвага.

  • Узнагарода за х.

храбры, .

Які вызначаецца храбрасцю, смелы, мужны.

  • Х. чалавек.
  • Х. ўчынак.

храбрыцца, ; незак. (разм.).

Старацца паказаць сябе храбрым.

храбрэц, , м.

Храбры чалавек.

храбрэць, ; незак. (разм.).

Станавіцца храбрым, храбрэйшым.

|| зак. пахрабрэць, .

храбустаць, ; незак.

Есці, жаваць з хрустам.

  • Х. агуркі.

|| аднакр. храбуснуць, .

|| наз. храбустанне, .

храбусткі, .

Які храбусціць.

храбусцець, ; незак.

Утвараць хруст, трэск.

  • Пад нагамі храбусцеў снег.

|| наз. храбусценне, .

храм, , м.

  1. Збудаванне, прызначанае для адпраўлення набажэнства і рэлігійных абрадаў, царква.

    • Старажытны х.
  2. перан. Месца, якое выклікае павагу, святое для каго-н.

    • Х. навукі.

|| прым. храмавы, .

храма...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «хрома...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. храмасома, храмасфера.