Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

худаваты, .

Крыху худы.

  • Худаватыя плечы.

хударлявы, .

Сухарлявы, крыху худы.

  • Х. чалавек.
  • Х. твар.

|| наз. хударлявасць, .

худасочны, .

  1. Схуднелы, змарнелы ў выніку хваробы, недаядання.

    • Худасочная жанчына.
  2. Пра расліны: слабы, кволы.

    • Худасочная бярозка.

|| наз. худасочнасць, .

худзець, ; незак.

Рабіцца худым, худзейшым.

  • Здавалася, што ён з кожным днём усё больш худзее.

|| зак. пахудзець, .

|| наз. пахудзенне, .

худзізна, , ж.

  1. Знешні выгляд худога 1 чалавека.

    • У вочы кінулася яго незвычайная х.
  2. Пра худога чалавека або жывёлу (разм.).

худнець, ; незак.

Тое, што і худзець.

|| зак. схуднець, .

|| наз. схудненне, .

худоба, , ж., зб. (разм.).

Свойская жывёла.

  • Чым жа будзем карміць худобу?

худобіна, , ж. (разм.).

Пра адну буйную свойскую жывёлу.

худы1 прым.

З тонкім, хударлявым целам.

  • Х. чалавек.
  • Худыя рукі.

|| памянш. худзенькі, .

худы2, (разм.).

  1. Дрэнны.

    • Худая зямля.
  2. Дзіравы, стары.

    • Х. мяшок.

|| памянш. худзенькі, .