Verbum

хмара, ✂, ж.

1. Вялікае, звычайна цёмнае воблака, якое прыносіць дождж, град, снег.

   • З-за лесу выпаўзала цёмная х.

2. перан., каго-чаго. Мноства, рухомая маса.

   • Х. камароў.

|| памянш. хмарка, ✂.

|| прым. хмаравы, ✂.

хмарны, ✂.

1. Пакрыты хмарамі.

   • Хмарнае неба.

2. Пахмурны, хмурны.

   • Х. дзень.

3. перан. Пануры, сумны, невясёлы.

   • Х. настрой.

|| наз. хмарнасць, ✂.

хмарыцца, ✂; незак.

Зацягвацца хмарамі, станавіцца хмарным.

• Неба х.
• Х. на дождж (безас.).

хмарыць, ✂; незак.

1. безас. Зацягваць хмарамі.

   • Хмарыць, пэўна будзе дождж.

2. перан. Засмучаць, азмрочваць (разм.).

   • Гора хмарыць вочы паланянак.

хмель​¹, ✂, м.

Павойная расліна з доўгім тонкім сцяблом, а таксама насенне некаторых культурных відаў гэтай расліны, выкарыстоўваецца ў піваварэнні.

|| прым. хмелевы, ✂.

хмель​², ✂, м.

Стан ап’янення, выкліканы алкагольнымі напіткамі.

• Яго х. не бярэ.

хмельны, ✂.

1. Які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы.

2. Які выклікае ап’яненне.

   • Х. напітак.
   • Выпіць хмельнага (наз.).

хмелявод, ✂, м.

Спецыяліст па хмеляводству.

хмеляводства, ✂, м.

Вырошчванне хмелю як галіна раслінаводства.

|| прым. хмеляводчы, ✂.

хмурнець, ✂; незак.

1. Рабіцца, станавіцца хмурым, воблачным.

   • Хмурнела неба.

2. перан. Станавіцца панурым, хмурным (у 2 знач.).

|| зак. схмурнець, ✂.