Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмнортуц
аеуыя

хмара, ✂, ж.

  1. Вялікае, звычайна цёмнае воблака, якое прыносіць дождж, град, снег.

    • З-за лесу выпаўзала цёмная х.

  2. перан., каго-чаго. Мноства, рухомая маса.

    • Х. камароў.

|| памянш. хмарка, ✂.

|| прым. хмаравы, ✂.

хмарны, ✂.

  1. Пакрыты хмарамі.

    • Хмарнае неба.

  2. Пахмурны, хмурны.

    • Х. дзень.

  3. перан. Пануры, сумны, невясёлы.

    • Х. настрой.

|| наз. хмарнасць, ✂.

хмарыцца, ✂; незак.

Зацягвацца хмарамі, станавіцца хмарным.

  • Неба х.
  • Х. на дождж (безас.).

хмарыць, ✂; незак.

  1. безас. Зацягваць хмарамі.

    • Хмарыць, пэўна будзе дождж.

  2. перан. Засмучаць, азмрочваць (разм.).

    • Гора хмарыць вочы паланянак.