Verbum

хваёвы, ✂.

1. гл. хвоя.

2. Уласцівы хвоі; зроблены, атрыманы з хвоі.

   • Хваёвыя шышкі.
   • Хваёвая смала.

хваіна, ✂, ж.

Тое, што і хвоя (у 1 знач.); адно дрэва хвоі.

хвала, ✂, ж.

1. Пахвала, адабрэнне.

   • Х. пра выдатную ткачыху разышлася па краіне.

2. Воклік захаплення, удзячнасці, прызнання каму-, чаму-н.

   • Х. працаўнікам палёў.

3. Агульнапрынятая думка пра каго-н., рэпутацыя.

   • Адзін з’еш хоць вала, дык адна х. (прыказка).

хвале...

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову хваля і пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад, напр. хвалепадобны, хвалеўтваральнік.

хвалебны, ✂.

У якім ёсць пахвала.

• Хвалебная рэцэнзія.
• Х. водзыў.

|| наз. хвалебнасць, ✂.

хвалісты, ✂.

Падобны на хвалі, на паверхню вады, пакрытую хвалямі.

|| наз. хвалістасць, ✂.

хваліцца, ✂; незак.

Расхвальваць свае поспехі, заслугі; з пахвальбой расказваць пра свае ўчынкі, дасягненні і пад.

• Ён любіць х.
• Х. поспехамі.

|| зак. пахваліцца, ✂.

хваліць, ✂; незак.

Выказваць адабрэнне, пахвалу каму-, чаму-н. за што-н.

• Х. вучня за выдатныя поспехі.

|| зак. пахваліць, ✂.

|| наз. хваленне, ✂.

хвальба, ✂, ж.

1. Празмернае расхвальванне сваіх вартасцей, заслуг, учынкаў, часта перабольшаных.

2. Адабрэнне, пахвала каму-н.

хвалько, нескл., м. і ж..

Той, хто любіць хваліцца.