Verbum

тэма, ✂, ж.

1. Прадмет, асноўны змест разважання, выкладу думкі, творчасці.

   • Перайсці да другой тэмы.
   • Т. даклада.

2. Галоўны матыў музычнага твора.

   • Т. з варыяцыямі.

тэматыка, ✂, ж.

Сукупнасць, кола тэм.

• Гістарычная т.

|| прым. тэматычны, ✂.

тэматычны, ✂.

1. гл. тэматыка.

2. Прысвечаны якой-н. адной тэме.

   • Тэматычная выстаўка кніг.

тэмбр, ✂, м.

Характэрная афарбоўка гуку (у голасу, інструмента), якая надаецца яму абертонамі, прыгукамі.

• Прыемны т. голасу.

|| прым. тэмбравы, ✂.

тэмп, ✂, м.

1. Ступень хуткасці ў выкананні музычнага твора, а таксама ў рухах, выкананні чаго-н., чытанні.

2. Хуткасць ажыццяўлення, выканання або інтэнсіўнасці развіцця чаго-н.

   • Тэмпы будаўніцтва.

◊

• У тэмпе (разм.) — хутка, энергічна.

|| прым. тэмпавы, ✂.

тэмпера, ✂, ж.

1. Фарбы, расцёртыя на яечным жаўтку або на сумесі клеявога раствору з алеем.

2. Карціна, выкананая такімі фарбамі і асобымі тэхнічнымі прыёмамі.

|| прым. тэмперны, ✂.

тэмпераваны, ✂, (спец.).

З дакладна вызначанай колькасцю тонаў і іх суадносінамі па вышыні.

• Т. інструмент.
• Т. музычны лад.

тэмперамент, ✂, м.

1. Характарыстыка індывіда з боку дынамічных асаблівасцей яго псіхічнай дзейнасці (тэмпу, рытму, інтэнсіўнасці псіхічных працэсаў), якія ўтвараюць пэўны псіхалагічны тып.

2. Жыццёвая энергія, здольнасць да ўнутранага ўздыму.

   • Чалавек з тэмпераментам.

тэмпераментны, ✂.

Жывы, энергічны, якому ўласцівы палкі тэмперамент.

• Т. чалавек.
• Тэмпераментнае выступленне.

|| наз. тэмпераментнасць, ✂.

тэмпература, ✂, ж.

1. Ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва; цеплавая характарыстыка.

   • Т. вады.
   • Т. паветра.

2. Ступень цеплыні чалавечага цела як паказчык стану здароўя.

   • Памерыць тэмпературу дзіцяці.

3. Павышаная цеплыня цела; гарачка (разм.).

   • У хворага т.

|| прым. тэмпературны, ✂.