тэмбр, , м.

Характэрная афарбоўка гуку (у голасу, інструмента), якая надаецца яму абертонамі, прыгукамі.

  • Прыемны т. голасу.

|| прым. тэмбравы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)