Verbum

схібіць, ✂; зак. (разм.).

1. Не трапіць у цэль, прамахнуцца.

   • Не с. бы, а трапіць у мішэнь.

2. перан. Памыліцца.

   • Схібіў я, што не ўзяў гэту тэму.

схіл, ✂, м.

1. Нахіленая паверхня чаго-н.; пакаты спуск.

   • С. страхі.
   • С. гары.

2. перан. Набліжэнне канца жыцця.

   • С. жыцця.

◊

• На схіле дзён (гадоў) (кніжн.) — пры набліжэнні старасці.

|| прым. схілавы, ✂.

схіленне, ✂, н.

1. гл. схіліць.

2. магнітнае схіленне (спец.). Вугал паміж магнітным і геаграфічным мерыдыянамі ў пэўным пункце зямной паверхні.

схіліцца, ✂; зак.

1. Нагнуцца, нахіліцца над кім-, чым-н.

   • С. над калыскай дзіцяці.
   • Вярба схілілася над возерам.
   • Не с. перад ворагам (перан. не пакарыцца ворагу).

2. Павярнуць да якіх-н. межаў (часавых або прасторавых).

   • Дзень схіліўся к вечару.

3. перан. Згадзіўшыся з чым-н., абдумаўшы што-н., зрабіць адпаведны вывад.

   • С. на бок калектыву.

|| незак. схіляцца, ✂.

|| наз. схіленне, ✂.

схіліць, ✂; зак.

1. Нагнуць, нахіліць; апусціць.

   • Жыта схіліла спелыя каласы.
   • С. галаву (таксама перан. прызнаць сябе пераможаным, пакарыцца каму-, чаму-н.).

2. перан., каго (што) да чаго і на што. Пераканаць у неабходнасці якога-н. учынку, рашэння.

   • С. сяброў на паездку ў заработкі.
   • С. выступаўшых на свой бок.

|| незак. схіляць, ✂.

|| наз. схіленне, ✂.

схільнасць, ✂, ж.

1. Пастаянная цяга, імкненне да чаго-н.

   • С. да жывапісу.
   • С. да канструявання.

2. Слабасць да чаго-н.

   • С. да чаркі.

3. Сімпатыя да каго-н.

   • Меў ён сардэчную с. да тутэйшай прыгажуні.

4. Наяўнасць спрыяльных умоў для захворвання.

   • С. да прастуды.

схільны, ✂.

1. Які мае схільнасць да чаго-н.

   • С. да музыкі.

2. Які выказвае прыхільнасць, слабасць да чаго-н.

   • С. добра гульнуць у кампаніі.

3. Які мае задаткі да чаго-н.

   • С. да меланхоліі.
   • С. прастуджвацца.

схіма, ✂, ж.

Урачыстае манаскае абяцанне ў праваслаўнай царкве, якое патрабуе ад пасвечанага ў яго весці суровае аскетычнае жыццё.

• Прыняць схіму.
• Вялікая с.

схімнік, ✂, м.

Манах, які прыняў схіму.

|| ж. схімніца, ✂.

|| прым. схімніцкі, ✂.

схінуцца, ✂; зак.

Тое, што і схіліцца (у 1 знач.).

|| незак. схінацца, ✂.