Verbum

плывец, ✂, м.

Спартсмен, які займаецца плаваннем, а таксама той, хто плавае, умее плаваць.

• Добры п.

|| ж. плыўчыха, ✂.

плывун, ✂, м.

Глеісты, пясчаны ці суглінкавы слой падглебы, насычаны вадой і таму здольны расплывацца.

|| прым. плывунны, ✂.

плывунец, ✂, м.

1. Жук, які жыве ў стаячай або павольна цякучай прэснай вадзе.

2. Насякомаедная водная расліна з шарападобнымі пухіркамі на лісцях, якія ўлоўліваюць дробных водных насякомых і харчуюцца імі (спец.).

плывучасць, ✂, ж.

Уласцівасць плывучага (у 2 і 3 знач.).

плывучы, ✂.

1. Які плавае, знаходзіцца, размешчаны на вадзе.

   • П. мост.
   • П. маяк.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць.

   • Плывучыя матэрыялы.

3. Пра грунт: які лёгка размываецца, перамяшчацца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім.

   • Плывучая гліна.

плынь, ✂, ж.

1. Імкліва цякучая водная маса.

   • Рачная п.

2. Рухомы паток паветра.

   • Паветраная п.
   • Людская п. (перан.).

3. перан. Напрамак у якой-н. сферы дзейнасці.

   • Палітычныя плыні.
   • Літаратурная п.

плысці, ✂ і плыць, ✂, незак.

1. Перамяшчацца па паверхні вады або ў вадзе.

   • Лодка плыла супраць цячэння.

2. Ехаць на судне ці на іншым плывучым сродку.

   • П. на параходзе.

3. перан. Плаўна рухацца або плаўна распаўсюджвацца.

   • Месяц плыве па небе.
   • Над вёскай плыў водар садовай квецені.
   • Над рэчкай плыла знаёмая мелодыя.

4. перан. Праходзіць перад вачамі рухомымі кругамі (пры паўпрытомным стане).

   • Перад вачамі плылі зялёныя кругі.

◊

• Плысці (плыць) у рукі (разм.) — пра тое, што лёгка дастаецца каму-н.

• Грошы самі плывуць у рукі.

плыт, ✂, м.

Бярвенне, звязанае ў адзін або некалькі радоў для сплаву па вадзе.

• Гнаць плыты.

|| прым. плытавы, ✂.

плытагон, ✂, м.

Рабочы, які займаецца сплавам плытоў.

плытнік, ✂, м.

Рабочы, які звязвае бярвенне ў плыты і прымае ўдзел у сплаве.

|| прым. плытніцкі, ✂.